Staropolskie Spotkania Językoznawcze 3

Trzecia konferencja z cyklu Staropolskie Spotkania Językoznawcze, tym razem zatytułowana Terminy w językoznawstwie synchronicznym i diachronicznym, zorganizowana przez Zakład Historii Języka Polskiego UAM pod patronatem Humanistycznego Konsorcjum Naukowego za nami. 19-20 kwietnia 2018 roku w Collegium Maius w Poznaniu przedyskutowaliśmy 25 referatów. W konferencji wzięli udział badacze z całej Polski, przede wszystkim z Katowic, Krakowa, Torunia, Poznania i Warszawy.

Kształt merytoryczny konferencji został wypracowany przez Komitet naukowy, w skład którego weszli Profesorowie: Magdalena Danielewiczowa z Warszawy, Maciej Grochowski z Torunia, Krystyna Kleszczowa z Katowic, Stanisław Koziara z Krakowa. Gospodarzy w komitecie reprezentował Tomasz Mika (Poznań). Konferencję otworzył Wicedyrektor Instytutu Filologii Polskiej UAM prof. Marek Osiewicz, a obrady zamknęła prof. Krystyna Kleszczowa, podkreślając wysoki poziom merytoryczny i bezbłędną organizację spotkania. Oprócz sekretarzy i organizatorów konferencji, prof. Doroty Rojszczak-Robińskiej i dra Marcina Kuźmickiego, nad sprawnym i komfortowym jej przebiegiem czuwali wszyscy członkowie Zakładu Historii Języka Polskiego i studenci z działającego przy ZHJP koła miłośników Historii Języka Polskiego.

Ze względu na formułę konferencji (wyłącznie dyskusja), wszyscy uczestnicy otrzymali teksty wystąpień wcześniej, dzięki temu w te dwa dni udało się poświęcić kilkanaście godzin (nie licząc rozmów kuluarowych) na prawdziwą przygotowaną naukową debatę, często bardzo żywiołową, wielokrotnie polemiczną, dotyczącą konkretnych tez i hipotez, ale też szukającą rozwiązań i odsłaniającą nowe problemy, które ułożyły się, na co zwrócił uwagę Tomasz Mika podsumowując obrady, w następujące kręgi tematyczne: terminy w aspekcie filozoficznym (epistemicznym), możliwość terminologicznego spotkania filologicznych subdziedzin językoznawczych (synchronii i diachronii), geneza i ewolucja terminów, tworzenie siatki terminów (aparatu terminologicznego), zapożyczanie terminów (zarówno między dziedzinami jak i między badaniami prowadzonymi w różnych krajach), użyteczność i adekwatność terminów (problem ich wieloznaczności, synonimii, relacji hiponimicznych itd.), konieczność uzupełnienia zasobu terminów używanych w polskiej lingwistyce, umocowanie terminu w danej metodologii (założenia – obiekt – cel badań a termin), postawy badaczy wobec terminologii (z terminomanią i terminofobią włącznie).

Charakterystyczną cechą tej konferencji był fakt, że liczni uczestnicy skorzystali z możliwości poddania pod dyskusję nie tyle gotowych referatów, co tez, spostrzeżeń, problemów. To sprawiło, że często dochodziło do prawdziwego ścierania się poglądów i wypracowywania rozwiązań. Z wielką nadzieją czekamy na wersje referatów do druku i tom pokonferencyjny, który na pewno wejdzie do kanonu językoznawczych lektur metodologicznych.

[oprac. TM]