1. Przejdź do Treść
  2. Przejdź do Menu główne

Data publikacji w serwisie: 5 lutego 2017 r.

Staropolskie pasje: Rozmyślanie przemyskie, Sprawa chędoga, Karta Rogawskiego. Źródła – język – fabuła

Z radością informujemy, że ukazała się monografia „Staropolskie pasje: Rozmyślanie przemyskie, Sprawa chędoga, Karta Rogawskiego. Źródła – język – fabuła” autorstwa Doroty Rojszczak-Robińskiej.

Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Romana Mazurkiewicza:

„Monografia Doroty Rojszczak-Robińskiej wpisuje się w nurt badań nad staropolskimi apokryfami, który w ostatnich kilkunastu latach przeżywa wyraźne ożywienie, m.in. również za sprawą wcześniejszych prac Autorki. […] Nie zbadano dotychczas w sposób wyczerpujący zależności pomiędzy najstarszymi polskimi pasjami, bez czego głoszona przez wielu uczonych hipoteza o istnieniu zaginionego ich archetypu nie miała szans na naukową weryfikację. Wybitni uczeni, tacy jak Aleksander Brückner czy Stefan Vrtel-Wierczyński, wskazując na zbieżności między Sprawą chędogą i Rozmyślaniem przemyskim, akcentowali konieczność podjęcia badań porównawczych. Wybitna badaczka staropolskich apokryfów, Maria Adamczyk, zauważyła: „Rozległość i intrygująca wielostronność problemu, szczególny stopień jego skomplikowania, narzucają dyrektywę najwyższej ostrożności badawczej, konieczność maksymalnie wyraźnego rozpoznania i wyznaczenia zakresu pola obserwacyjnego, w jakim wypadnie się poruszać” (M Adamczyk, Biblijno-apokryficzne narracje w literaturze staropolskiej do końca XVI wieku, Poznań 1980, s. 5).

Dorota Rojszczak-Robińska z powodzeniem podjęła to wyzwanie, jej monografia jest bowiem pracą naukową otwierającą nowe perspektywy badawcze, szczególnie dzięki uwzględnieniu konsekwentnie głoszonego przez Autorkę postulatu, by mediewistyczne badania filologiczne miały charakter interdyscyplinarny.

[…]

Monografia Doroty Rojszczak-Robińskiej wypełnia dotkliwą lukę w dotychczasowym stanie badań nad staropolskimi apokryfami. Jej ustalenia są ważne nie tylko dla wiedzy o tekstach analizowanych w książce, ale również dla filologii mediewistycznej w ogóle.”